چگونه سختی لوله دیگ را تست کنیم؟
لوله دیگ وظیفه مهم انتقال محیط کاری (مانند آب، بخار و غیره) را در سیستم دیگ بر عهده می گیرد و محیط کار آن خشن است که نیاز به مقاومت در برابر آزمایش عوامل زیادی مانند دما و فشار بالا، خوردگی دارد. و پوشیدن. بنابراین، سختی لوله دیگ یکی از شاخص های کلیدی برای اندازه گیری کیفیت و عمر مفید آن است. تست سختی توانایی لوله‌های دیگ را برای مقاومت در برابر تغییر شکل فشار موضعی ارزیابی می‌کند و از حفظ استحکام ساختاری پایدار و عملکرد آب‌بندی در شرایط کاری شدید اطمینان می‌دهد. این امر برای جلوگیری از نشت لوله دیگ بخار، پارگی و سایر حوادث ایمنی اهمیت زیادی دارد.
روش تست سختی لوله بویلر
انواع مختلفی از روش های تست سختی برای لوله های دیگ وجود دارد، از جمله تست سختی برینل، تست سختی راکول و تست سختی ویکرز. هر روش آزمایش دامنه کاربرد منحصر به فرد و مزایا و معایب خود را دارد و انتخاب خاص باید با توجه به مواد، شکل، اندازه و نیازهای آزمایش لوله دیگ در نظر گرفته شود.
تست سختی برینل
تست سختی برینل به این صورت است که مقدار مشخصی فشار بر روی سطح نمونه اعمال می شود و از قطر مشخصی از توپ فولادی یا توپ کاربید سیمانی به عنوان فرورفتگی استفاده می شود تا یک فرورفتگی روی سطح نمونه ایجاد شود و سپس اندازه گیری شود. قطر فرورفتگی برای محاسبه مقدار سختی. این روش برای تعیین سختی فرورفتگی مواد فلزی مناسب است و ویژگی‌های تکرارپذیری پایدار و خوب داده‌های آزمایش را دارد. با این حال، به دلیل فرورفتگی زیاد، ممکن است برای لوله های دیگ با دیواره نازک یا لوله های دیگ با نیاز سطح بالاتر مناسب نباشد.
تست سختی راکول
تست سختی راکول به این صورت است که از مخروط الماس به عنوان فرورفتگی، اعمال فشار معینی بر روی سطح نمونه و حفظ زمان معین، اندازه گیری عمق فرورفتگی برای محاسبه مقدار سختی استفاده می شود. این روش سریع و آسان برای کار است و برای تعیین مواد فلزی سخت مانند فولاد سخت شده و چدن مناسب است. البته لازم به ذکر است که تست سختی راکول به زبری سطح نمونه حساس است، بنابراین سطح نمونه قبل از آزمایش نیاز به درمان مناسب دارد.
تست سختی ویکرز
تست سختی ویکرز نیز از مخروط الماسی به عنوان دندانه استفاده می کند، اما شکل فرورفتگی مربع یا الماس است و مقدار سختی با اندازه گیری طول مورب دندانه محاسبه می شود. این روش دارای دقت تست بالایی است و برای اندازه گیری سختی نمونه نازک، نمونه کوچک یا پوشش سطحی مناسب است. با این حال، به دلیل فرآیند آزمایش نسبتا پیچیده و زمان بر، ممکن است در کاربرد عملی محدود شود.
روش تست سختی لوله دیگ
مراحل تست سختی لوله دیگ معمولا شامل آماده سازی نمونه، کالیبراسیون ابزار تست، عملیات تست، ثبت و پردازش داده ها و تجزیه و تحلیل نتایج می باشد.
آماده سازی نمونه
یک نمونه معرف از لوله دیگ گرفته شده و پردازش شده و بر اساس الزامات استاندارد تحت درمان سطح قرار می گیرد. سطح نمونه باید صاف و صاف، بدون ترک، آخال و سایر عیوب باشد تا از صحت نتایج آزمایش اطمینان حاصل شود.
تست کالیبراسیون ابزار
ابزار تست انتخابی را قبل از تست کالیبره کنید تا مطمئن شوید که دقت و پایداری ابزار تست مطابق با الزامات استاندارد است. فرآیند کالیبراسیون باید مطابق با دستورالعمل های دستگاه یا استانداردهای مربوطه انجام شود.
عملیات آزمایشی
نمونه را روی میز کار ابزار تست قرار دهید و طبق روش و استاندارد تست انتخاب شده عمل کنید. در طول فرآیند آزمایش، باید به کنترل اندازه فشار اعمال شده و طول زمان نگهداری توجه شود تا از صحت و قابلیت اطمینان نتایج آزمایش اطمینان حاصل شود.
ثبت و پردازش داده ها
داده های آزمون را به موقع در طول آزمایش ثبت کنید، مانند اندازه تورفتگی، اعمال فشار و غیره. پس از اتمام آزمایش، داده ها پردازش و تجزیه و تحلیل می شوند، مقدار سختی نمونه محاسبه می شود و مقدار استاندارد برای ارزیابی مقایسه می شود. سطح کیفی آن
تجزیه و تحلیل نتایج
با توجه به نتایج آزمایش، خواص سختی لوله های دیگ مورد ارزیابی و تجزیه و تحلیل قرار می گیرد. اگر مشخص شد که مقدار سختی الزامات استاندارد را برآورده نمی کند یا نوسانات غیرعادی وجود دارد، باید به موقع علت آن را پیدا کرد و اقدامات مربوطه را برای مقابله با آن انجام داد.
