چگونه مقاومت خوردگی لوله های فولادی بدون درز را آزمایش کنیم؟
مقاومت در برابر خوردگی به مقاومت مواد در محیط های خورنده مختلف اشاره دارد. به منظور تست مقاومت به خوردگی لوله های فولادی بدون درز، معمولاً از روش های زیر استفاده می کنیم:
1. آزمایش پاشش نمک: آزمایش پاشش نمک یک روش آزمایش مقاومت در برابر خوردگی متداول است. در آزمایش، لوله فولادی بدون درز را در محیط نمک پاش قرار دادیم تا شرایط استفاده از آن را در اقیانوس یا جو صنعتی شبیه سازی کنیم. با مشاهده خوردگی لوله های فولادی در محیط نمک پاش می توان مقاومت به خوردگی آن را ارزیابی کرد.
2. تست غوطه وری: آزمایش غوطه وری به این صورت است که لوله فولادی بدون درز را در محیط های خورنده مانند اسید، قلیایی، نمک و محلول های دیگر غوطه ور کرده و پس از مدتی خوردگی آن را مشاهده کنید. با اندازه گیری تغییرات جرم و تغییرات مورفولوژی سطح لوله فولادی قبل و بعد از غوطه وری می توان مقاومت به خوردگی آن را ارزیابی کرد.
3. تست پیری تسریع شده: تست پیری تسریع شده یک روش آزمایشی است که دوام و عمر مواد را با تسریع فرآیند خوردگی ارزیابی می کند. در طول آزمایش، لوله فولادی بدون درز را در معرض محیط های خشن مانند دمای بالا، رطوبت بالا، اکسیژن و اشعه ماوراء بنفش بالا قرار دادیم تا روند خوردگی آن را تسریع کنیم. با مشاهده خوردگی لوله های فولادی در یک محیط پیری سریع می توان مقاومت خوردگی آن را در استفاده طولانی مدت ارزیابی کرد.
علاوه بر تست اسپری نمک، تست غوطه وری و تست پیری تسریع شده، روش های تست مقاومت به خوردگی بسیار دیگری مانند تست الکتروشیمیایی، چسبندگی پوشش و تست خراش و غیره وجود دارد. این روش های تست می توانند به ما در درک جامع مقاومت به خوردگی فولاد بدون درز کمک کنند. لوله ها در محیط های خورنده مختلف، در نتیجه قابلیت اطمینان آنها را در کاربردهای عملی تضمین می کند.
