چرا منابع نفت و گاز همچنان سنگ بنای توسعه شرکت های نفتی است؟
با ادامه عمیق‌تر شدن جهانی‌سازی، رشد تقاضای انرژی و تشدید فشارهای زیست‌محیطی، منابع نفت و گاز به‌عنوان بخش مهمی از انرژی سنتی همچنان بر سنگ بنای توسعه شرکت‌های نفتی ایستاده‌اند. این مقاله به طور عمیق به بررسی این موضوع می‌پردازد که چرا و چگونه منابع نفت و گاز همچنان به عنوان نیروی محرکه اصلی برای توسعه شرکت‌های نفتی از ابعاد مختلف مانند امنیت انرژی، تقاضای بازار، منافع اقتصادی، تعدیل استراتژیک، و تحول کم کربن ادامه می‌یابد.
1. امنیت انرژی: جایگزین ناپذیری منابع نفت و گاز
در چشم انداز انرژی جهانی، منابع نفت و گاز به دلیل ذخایر فراوان، عرضه پایدار و فناوری بالغ، از دیرباز جایگاه غالبی را به خود اختصاص داده اند. از آنجایی که اوضاع سیاسی و اقتصادی بین المللی پیچیده و دائما در حال تغییر می شود، مسائل امنیت انرژی به طور فزاینده ای برجسته شده اند. منابع نفت و گاز به عنوان یک منبع راهبردی ملی از عرضه پایداری برخوردار است که نقشی بی بدیل در حفظ امنیت اقتصادی ملی و تامین معیشت مردم دارد. بنابراین، حتی با توسعه سریع انرژی‌های جدید امروزه، شرکت‌های نفتی همچنان منابع نفت و گاز را سنگ بنای توسعه خود می‌دانند و به افزایش تلاش‌های اکتشاف و توسعه برای اطمینان از ثبات و قابلیت اطمینان عرضه انرژی ادامه می‌دهند.
2. تقاضای بازار: منبع قدرت برای رشد پایدار
از منظر تقاضای بازار، تقاضا برای منابع نفت و گاز در کوتاه مدت روند کاهشی محسوسی نشان نداده است. طبق پیش‌بینی‌های آژانس بین‌المللی انرژی و بسیاری از سازمان‌های معتبر، در چند دهه آینده با تداوم رشد اقتصاد جهانی و افزایش جمعیت، تقاضا برای منابع نفت و گاز همچنان رو به رشد خواهد بود. به ویژه در بازارهای نوظهور و کشورهای در حال توسعه، با توجه به شتاب صنعتی شدن و شهرنشینی، تقاضا برای انرژی حتی بیشتر خواهد شد. این تقاضای بازار که به طور مداوم در حال رشد است، فضای گسترده ای را برای شرکت های نفتی برای توسعه فراهم می کند و انگیزه ای قوی برای آنها فراهم می کند تا به تلاش های خود برای توسعه منابع نفت و گاز ادامه دهند.
3. منافع اقتصادی: تضمین سودآوری بالا
سودآوری بالای منابع نفت و گاز تضمین مهمی برای توسعه پایدار شرکت های نفتی است. در مقایسه با سایر صنایع، اگرچه اکتشاف و توسعه نفت و گاز مستلزم ریسک‌ها و هزینه‌های سرمایه‌گذاری بالاتری است، پس از موفقیت، بازده آن نیز بسیار قابل توجه است. این سودآوری بالا شرکت‌های نفتی را قادر می‌سازد تا جریان نقدی و سودآوری خود را در رقابت شدید بازار حفظ کنند و یک پایه اقتصادی محکم برای توسعه بلندمدت شرکت فراهم کند. در عین حال، سودآوری بالا همچنین حمایت مالی کافی را برای شرکت های نفتی در نوآوری های تکنولوژیکی، آموزش استعدادها و توسعه پایدار فراهم می کند.
4. تنظیم استراتژیک: تمرکز بر کسب و کار اصلی و یکپارچه سازی منابع
در مواجهه با توسعه سریع انرژی های نو و فشار تحول انرژی، شرکت های نفتی تنظیمات استراتژیک را یکی پس از دیگری برای انطباق بهتر با تغییرات بازار و دستیابی به توسعه پایدار انجام داده اند. از یک سو، شرکت‌های نفتی بر تجارت اصلی نفت و گاز خود تمرکز می‌کنند و با تقویت اکتشاف و توسعه، بهبود راندمان تولید، کاهش هزینه‌های عملیاتی و سایر اقدامات، به طور مستمر رقابت‌پذیری و سودآوری کسب‌وکار بالادستی خود را بهبود می‌بخشند. از سوی دیگر، شرکت‌های نفتی نیز به طور فعال منابع داخلی و خارجی را برای بهینه‌سازی ساختار دارایی و بهبود کارایی عملیاتی کلی از طریق ادغام، تملک، سازمان‌دهی مجدد، واگذاری دارایی‌ها و غیره ادغام می‌کنند. این تعدیل استراتژیک نه تنها به شرکت نفت کمک می‌کند تا موقعیت پیشرو خود را تثبیت کند. در زمینه نفت و گاز، اما همچنین پایه ای محکم برای توسعه آینده این شرکت ایجاد می کند.
5. تبدیل کم کربن: توسعه هماهنگ نفت، گاز و انرژی های جدید
در روند ترویج تبدیل کم کربن، شرکت‌های نفتی از حوزه سنتی سودمند منابع نفت و گاز دست برنداشته‌اند، بلکه فعالانه مسیر توسعه هماهنگ نفت و گاز و انرژی‌های نو را بررسی می‌کنند. از یک طرف، شرکت های نفتی با توسعه منابع انرژی کم کربن مانند گاز طبیعی و تقویت مدیریت دارایی های کربن، شدت انتشار کربن خود را کاهش داده اند. از سوی دیگر، شرکت‌های نفتی نیز به طور فعال سرمایه‌گذاری و تحقیق و توسعه در زمینه‌های انرژی‌های جدید مانند انرژی باد، انرژی خورشیدی و انرژی هیدروژنی انجام داده‌اند. و سایر پروژه های انرژی پاک این مدل توسعه مشارکتی نه تنها به شرکت‌های نفتی کمک می‌کند تا به اهداف خود مبنی بر تبدیل کم کربن دست یابند، بلکه به آنها کمک می‌کند تا جایگاهی را در حوزه انرژی جدید اشغال کنند.
